***
افسانه های زندگی
***
آنچــنان سـوزم که روشن باشد از من خانه ها
گــرد من خوبان ازآن گــردند چون پروانه ها
گــرچه بر افســــانه های زندگی دل بســته ایم
خـُفت بایــد پیـش ازآن کآخر شوند افســانه ها
زندگی شـــیرین بوَد لیکن چو پیری دررســــد
می خلـــد بر دل تورا چون خــارها ریحانه ها
در ره ما بی سبــب دام اجل گـــسترده نیـــست
چیده ایم ای دوست بیش ازقســمت خود دانه ها
گرچه آزادی خوشست امّا خوش آنعهدی که بود
از کهــن پیوندهــــــــــــــا بر پای دل زولانه ها
روزگار آویــــز? گردن کنــــــــــد خرمُهره اش
آنکه آســـــان یابد و از کف دهد دُردانـــــــه ها
نعر? دیوانه ها بشــــــــنیده ای، نشــــــــنیده ای
شــــــــــیون زنجیرها از زحمت دیوانـــــــه ها
هست تدبیری اگر پیمـــــــــــــانه پُر گردد زمی
عمر را تدبیــــــــــر کو؟ گر پُر شود پیمانه هـــا
گرچه سرگرم تمیز از خود و بیـــگانه ایـــــــــم
خان? خویشان پُر است امروز از بیگانه هــــــــا
ناتوانی بین که بــــــاید بود ممـــــنــــــون اجــل
بس که سـنگین است بار زندگی بر شــــــانه ها
کاش فکرت پرکشـــــــــــیدی زودتر زین آشیان
تا نمی دیدی تهی از دوســتان کاشـــــــــــانه ها
اتاوا، 30 اپریل 2008- آصف فکرت
کلمات کلیدی:
